„Wstydu za grosz!” to powieść dla nastolatków, ale czytając odniosłam wrażenie, że aż trzy pokolenia mogą się w tej historii zaczytać i odnaleźć cząstkę siebie. Nie tylko młodzież, ale i starsi, dojrzali czytelnicy. Mimo, że każdy z bohaterów zmaga się z tym, co przynosi mu życie i czasem nie jest łatwo, to jest to powieść pokrzepiająca. Momentami wydaje się być zabawna, a nawet komiczna szczególnie, gdy babcia Delfina bezwzględnie poskramia telefonicznych naciągaczy. Nawet załamanie bohaterki, Julki Konopki, z powodu wydarzeń w szkole, choć absolutnie nie jest bagatelizowane przez bliskich, ukazane jest jako problem, z którym można sobie poradzić.  N: Czy pokazanie, że bezwarunkowa akceptacja, obecność bliskich oraz branie życia za przysłowiowe…

Niechciejkowo to mądra, pełna przygód opowieść o krainie rzeczy niechcianych. W tym „malowanym filetową barwą” świecie, obecność mieszkańców zawsze sprawia komuś radość. Ta historia zaczyna się jednak smutno dla misia Kraciatego, który pewnego dnia budzi się pod fioletową wierzbą nie mając pojęcia, gdzie się znajduje. Na szczęście szybko odnajdują go nowi przyjaciele...

Ktosiek i Ktosiek 2.0 to tytuły, do których niezmiennie lubię wracać. To dwie historie rodziny, której losy świadczą o tym, że aby żyć w pełni potrzebujemy całej gamy uczuć i doświadczeń, dobrych i tych trudniejszych. To książki o tym, że ważne jest: dotrzymywanie słowa i mówienie prawdy. To opowieści o marzeniach, wartości przyjaźni i szacunku, do tych którzy są inni. Również o tym, że dziadkom, rodzicom i wnukom niełatwo zrozumieć siebie nawzajem. Ktosiek i Ktosiek 2.0 wywarły na mnie ogromne wrażenie i dlatego dziś w rozmowie z Panią Beatą, chciałabym je wam przybliżyć i zaprosić do przeczytania.